11.9.14

José Angel Valente en griego (2)


 José Angel Valente, Antología Poética, Alianza editorial, Madrid 2014, p. 90-91

 

Tierra de nadie

 

La ciudad se ponía

amarilla y cansada

como un buey triste.

                                     Entraba

la niebla lentamente

por los largos pasillos.

 

Pequeña ciudad sórdida, perdida,

municipal, oscura.

                                   No sabíamos

a qué carta poner

la vida

para no volver siempre

sin nada entre las manos

como buceadores del vacío.

 

Palabras incompletas o imposibles

Signos.

              Adolescentes en el orden

reverencial de las familias.

 

Y los muertos solemnes.

                                             Lunes,

domingo, lunes.

                              Ríos

de soledad.

                      Pasaban largos trenes

sin destino.

                      Y bajaba la niebla

lamiendo los desmontes

y oscureciendo el frío.

Por los largos pasillos me perdiera

del recinto infantil ahora desnudo,

cercenado, tapiado por la ausencia.  

 

Χώρα κανενός 

 
Η πόλη

κιτρίνιζε και πτοούταν

σαν ένα λυπημένο βόδι.

                                            Ερχόταν

η ομίχλη βραδύνους

απ’ τις απέραντες στοές.

 

Μικρή πόλη, μίζερη, χαμένη,

του δήμου, σκοτεινή.

                                        Δεν ξέραμε

σε ποιο γράμμα να βάλουμε

τη ζωή

για να μη γυρίζουμε πάντα

με άδεια χέρια

σαν να ψηλαφούμε το κενό.

 

Λέξεις ατελείς ή αδύνατα

σημεία.

               Έφηβοι στη σεβάσμια

τάξη των οικογενειών.

 

Και οι νεκροί μεγαλειώδεις.

                                                    Δευτέρα,

κυριακή, δευτέρα.

                                   Ποτάμια

μοναξιάς.

                   Περνούσαν σειρές τρένα

χωρίς προορισμό.

                                 Κι έπεφτε η ομίχλη  

γλείφοντας τις αποψιλώσεις

κι ενώ σουρούπωνε το κρύο.

Στις απέραντες στοές θα χανόμουν

απ’ τον παιδικό περίβολο πλέον γυμνός,

ξεκομμένος, κατάμεστος της απουσίας.

 

Traducción Antígona Katsadima

  

No comments:

Post a Comment