Miguel Ángel Velasco (1963-2010) La mirada sin dueño, Renacimiento, Sevilla 2008
p. 32
LÁZARO
Para Albert Hofmann
MÍRALAS bien
las cosas: reverberan
tocadas por
el polen de la aurora:
la filigrana
lenta de la savia,
el trémulo
rocío, cada gota
en que se
copia entera la mañana,
la lumbre
cristalina del racimo,
el zarcillo
y su rúbrica menuda,
no menos
soberana que el oleaje
del encinar;
el iris de los ojos,
del mismo
fino estambre de esa nube
que se
desteje en hebras melodiosas;
el viento de
oro en la vibrante rama,
la luz de la
resina, el claro anillo
de esta
mañana de milagro: toda
la noche
cabe en una rosa blanca.
ΛΆΖΑΡΟΣ
ΚΟΊΤΑ ΤΑ καλά τα πράγματα: αντηχούν
σαν η γύρη της αυγής τα αγγίξει:
το αργό φιλιγκράν του χυμού απ’ τα
φρούτα,
η δροσοσταλίδα που τρέμει, κάθε σταγόνα
που διαγράφει μέσα της ολόκληρο το
πρωινό,
η κρυστάλλινη φωτιά από ένα τσαμπί σταφύλι,
το σκουλαρίκι κι η συχνή επικεφαλίδα του,
καθόλου ανώτερη από τη φουσκοθαλασσιά
του λιόπουρνου· η ίρις των ματιών,
από το ίδιο φίνο στημόνι εκείνου του
σύννεφου
που ξεφτεί σε μελωδικές κλωστές·
ο χρυσαφένιος άνεμος στο κλαδί που
πάλλεται,
το φως του ρετσινιού, το καθαρό δαχτυλίδι
αυτού του πρωινού εκ θαύματος: όλη
η νύχτα χωρά σε ένα λευκό τριαντάφυλλο.
Voces de Mallorca
Antígona Katsadima
No comments:
Post a Comment