''Michael Robartes and the dancer'' by W. B. Yeats in Greek

Michael Robartes and the dancer

He. Opinion is not worth a rush;

In this altar-piece the knight,

Who grips his long spear so to push

That dragon through the fading light,

Loved the lady; and it’s plain

The half-dead dragon was her thought,

That every morning rose again

And dug its claws and shrieked and fought.

Could the impossible come to pass

She would have time to turn her eyes,

Her lover thought, upon the glass

And on the instant would grow wise.

She. You mean they argued.

He.                                        Put it so;

But bear in mind your lover’s wage

Is what your looking-glass can show,

And that he will turn green with rage

At all that is not pictured there.

She. May I not put myself to college?

He. Go pluck Athena by the hair;

For what mere book can grant a knowledge

With an impassioned gravity

Appropriate to that beating breast,

That vigorous thigh, that dreaming eye?

And may the devil take the rest.

She. And must no beautiful woman be

Learned like a man?

He.                                    Paul Veronese

And all his sacred company

Imagined bodies all their days

By the lagoon you love so much,

For proud, soft, ceremonious proof

That all must come to sight and touch;

While Michael Angelo’s Sistine roof,

His ‘Morning’ and his ‘Night’ disclose

How sinew that has been pulled tight,

Or it may be loosened in repose,

Can rule by supernatural right

Yet be but sinew.

She.                               I have heard said

There is great danger in the body.

He. Did God in proportioning wine and bread

Give man His thought or His mere body?

She. My wretched dragon is perplexed.

He. I have principles to prove me right.

It follows from this Latin text

That blest souls are not composite,

And that all beautiful women may

Live in uncomposite blessedness,

And lead us to the like-if they

Will banish every thought, unless

The lineaments that please their view

When the long looking-glass is full,

Even from the foot-sole think it too.

She. They say such different things at school.

Yeats (1865-1939), Poems, selection by Peter Washington, Everyman’s Library Pocket Poets, London 1995, p. 125-127.

O Michael Robartes και η χορεύτρια

Αυτός. Η γνώμη δεν αξίζει βιάση·

Σε αυτό το έργο τέχνης του ιερού ο ιππότης,

Που δράττει το μακρύ του δόρυ φόρτσα

Σε κείνον τον δράκο ενώ έφεγγε αμυδρότης

Λάτρευε τη γυναίκα· κι ολοφάνερα

Τον σχεδόν νεκρό δράκο αυτή θα σκεπτόταν,

Πως κάθε πρωί ξανά ανασταινόταν

Κι έμπηγε νύχια και στριγκλιές και μαχόταν.

Αν το αδύνατο υπερείχε μια και καλή

Με την ησυχία της θα έστρεφε τη ματιά,

Ο εραστής της νόμιζε, επάνω στο γυαλί

Και στη στιγμή η φώτιση θα ερχόταν πλατιά.

Αυτή. Εννοείς ότι λογομάχησαν.

Αυτός.                                       Δες το κι έτσι·

Αλλά έχε κατά νου του εραστή σου η αμοιβή

Είναι ό,τι ο καθρέφτης σου μπορεί να δείξει

Κι έξω φρενών θα ‘ρθεί σε προστριβή

Με όλα όσα δεν παριστάνονται εκεί.

Αυτή. Να μην μπω στο κολλέγιο;

Αυτός. Τρέχα και τράβα την Αθηνά απ’ τα μαλλιά·

Γιατί ένα απλό βιβλίο μπορεί να χαρίσει μια γνώση

Με μια φλογερή έλξη

Όπως αυτός εκεί ο μαστός που σκιρτά,

Αυτός ο σφριγηλός μηρός εκεί, αυτό τ’ ονειροπόλο μάτι;

Κι ο διάβολος ας πάρει τα πλέον υπαρκτά.

Αυτή. Και δεν πρέπει μια ωραία γυναίκα

Να μορφώνεται όπως ένας άντρας;

Αυτός.                               Ο Πάολο Βερονέζε

Κι όλη η ιερή συντροφιά του

Φαντάστηκαν σώματα κάθε ημέρα

Δίπλα στη λιμνοθάλασσα που τόσο πολύ αγαπάς,

Από τρανή, εύκολη, τυπική απόδειξη

Πως όλα πρέπει να τα βλέπεις και να τα ακουμπάς·

Ενώ η Καπέλα Σιξτίνα του Μικελάντζελο,

Το ‘Πρωινό’ και η ‘Νύχτα’ του δίνουν πάσα

Πως ο τένοντας που ‘χει τραβηχτεί με τρόπο ακραίο,

Ή ίσως ατονεί παίρνοντας ανάσα

Μπορεί να κυβερνά εν υπερφυσικώ δικαίω

Ωστόσο μόνο ως τένοντας.

Αυτή.                                  Έχω ακούσει να λέγεται

Υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος στο σώμα.

Αυτός. Μοιράζοντας το κρασί και το ψωμί ο Θεός

Έδωσε στον άνθρωπο τη σκέψη Του ή μόνο το σώμα Του;

Αυτή. Ο δυστυχής δράκος μου έχει πελαγώσει.

Αυτός. Έχω αρχές που με επαληθεύουν.

Προκύπτει από αυτό το λατινικό κείμενο

Ότι τρισμακάριστοι είναι οι απλοί στην ψυχή,

Κι ότι όλες οι ωραίες γυναίκες μπορούν

Να καλοτυχήσουν στη ζωή με απλότητα,

Και να μας οδηγήσουν στο αρεστό-εάν

Εξοβελίσουν κάθε σκέψη, εάν

Κάθε περίγραμμα που τις ευχαριστεί στην όψη

Όταν ο μακρύς καθρέφτης είναι ολόσωμος,

Απ’ το πέλμα του ποδιού ακόμη δεν το πιστεύει επίσης.

Αυτή. Λένε τόσο διαφορετικά πράγματα στο σχολείο.

  

Translation into Greek

Antigoni Katsadima